صحن قدس

بین رواق های حرم امام رضا(ع)، از رواق دارالمرحمه و دارالحجه خیلی خوشم میاد. رواق دارالمرحمه رو بیشتر دوست دارم آخه اکثرا خلوته و راحت میتونی بشینی اونجا و بری تو حال خودت، فکر کنی، دعا بخونی و ... . اما حیف که شبها دارالمرحمه و دارالحجه رو می بندن و دغدغه من اینه که کجا برم که دنج و آروم باشه تا بتونم با خودم خلوت کنم. یکی از بهترین پیشنهادها به نظرم صحن قدس هست. ساعت 12 و 1 شب به بعد اونجا تقریبا خلوته و میشه زیر یه طاقی دورتادور صحن قدس نشست و خلوت کرد. حس غیر قابل وصفی بود. خودم تک و تنها زیر یه طاقی نشستم روبروی گنبد مسجد گوهرشاد، از ساعت 1 تا اذان صبح. تو حال خودم بودم که یه بنده خدای دیگه که نمی دونم کجا نشسته بود و من ندیدمش، شروع کرد به روضه خوندن و زمزمه کردن. خودتون تصور کنید دیگه: تنها، نشسته رو زمین و سر رو تکیه داده به دیوار و زل زده به گنبد، خنکای نسیم سحری به صورتت میخوره، یکی دیگه داره روضه میخونه واسه خودش و ناله میزنه... . دلم میخواست سرعت عقریه ها کند بشه تا بیشتر این حس ملکوتی رو تجربه کنم. نفهمیدم زمان کی و چجوری گذشت. وقتی بلند شدم که واسه نماز صبح برم رواق دارالحجه، دلم هنوز همونجا نشسته بود و سرش رو تکیه داده بود به دیوار و زل زده بود به گنبد...