شعر

واقعا خوشحالم که می بینم در بین هم سن و سال های من شاعران قوی چون سجاد سامانی، سعید صاحب علم و حسین زحمتکش وجود دارند. بعضی از شعرهای این بزرگواران فوق العاده س. بعضی دوبیتی های سید سعید صاحب علم من رو یاد صائب میندازه. در این حد.

شعرهای سجاد سامانی رو هم خیلی دوست دارم و با شعرهاش و فضای شعرش خوب ارتباط برقرار می کنم. اکثرا میشه توی ابیاتش مفاهیم عرفانی رو دید. یه شعری ازش خوندم خیلی قشنگ بود ولی کاش بیت یکی مونده به آخرش رو یه خورده عرفانی تر گفته بود:

...

آتش بزن به خاطره هایی که در قفس

پرواز را به یاد کبوتر میاورد...

آخه چرا آتش بزنیم؟؟ انقدر به یاد پرواز بسوزیم تا فانی بشیم در راه معشوق. فنا زوال و نابودی نیست و عین کمال است.

بسوز با خاطره هایی که در قفس

پرواز را به یاد کبوتر میاورد