معاد
داشتم قکر میکردم به این که اگه بخوایم معاد رو واسه کسی که خدا رو قبول نداره توضیح بدیم، با استدلال مرسوم عدل که اگه کسی یه جا به کسی ظلم کرد و اون نمی تونست تو این دنیا حقش رو بگیره، باید حتما یه جایی یا دنیایی باشه که اون بتونه به حق خودش برسه. خب کسی که خدا رو قبول نداره، میگه چه اشکالی داره؟ به حقش نرسه. هر دو می میرن و دنیای دیگه ای در کار نیست. واسه همچین شخصی به نظرم اول باید وجود خدا رو اثبات کنیم و بعد اثبات کنیم که این خدا صفت عدل داره اون هم در حد کمال و بعد اثبات معاد رو انجام بدیم اما مستقلا بدون اثبات توحید نمیشه اثبات معاد کرد.
چند روز قبل به این استدلال رسیدم: (اگه اشکالی درش می بینید لطفا بهم بگید)
من میگم ما چون موجود شدیم و وجود داریم پس نمی تونیم عدم بشیم. هرچقدر فکر کردم مثال نقض واسش پیدا نکردم. چیزی که موجود شد و وجود پیدا کرد دیگه عدم نمیشه. خب این استدلال همیشه برقراره. پس وقتی می میریم هم نباید عدم بشیم، پس باید وجود داشته باشیم اما تو این دنیا وجود نداریم. اسم اون جا یا اون دنیایی که بعد از مرگ توش وجود خواهیم داشت رو میذاریم قیامت، برزخ یا هر چیز دیگه و به این میگیم معاد. به نظرم با همین استدلال میشه اثبات کرد که معاد جسمانیه و مادی نیست.
