آیت الله جوادی آملی

آخر هفته قبل که خداوند توفیق داد و تونستم برم قم، بعد از مدت ها رفتم به موسسه اسرا. پنجشنبه ها آقای جوادی توی موسسه خودشون نماز ظهر و عصر رو میخونن و بعدش یه خورده اخلاق میگن. بین دو نماز ظهر و عصر صلوات شعبانیه رو خوندن. من محو آقای جوادی شده بودم. دو زانو نشسته بودن و کمرشون رو خم کرده بودن و با دو دست سرشون رو گرفته بودن و به شدت گریه می کردن و کمرشون می لرزید موقع خونده شدن صلوات شعبانیه. نمیدونم یه چیزی رو دقت کردید تا حالا یا نه. آقای جوادی هیچ وقت به چیزی تکیه نمی زنن. روی منبر طوری میشینن که کمرشون با پشتی روی منبر برخوردی نداشته باشه. بعدا از کس دیگری هم شنیدم که گفتن آقای جوادی توی ماشین هم به صندلی ماشین تکیه نمی زنن و از صندلی فاصله می گیرن تا کمرشون به صندلی ماشین نخوره...